جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
در این نوشته تلاش کردم تفاوت‌های جدی بین دو گزینه پیش روی رأی‌دهندگان در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۶ را با بررسی دیدگاه حامیان این دو جریان نشان بدهم. بی‌تردید این تفاوت را در عرصه‌های بیشتری می‌توان بررسی نمود. ولی در این نوشته برای رعایت اختصار فقط به ۸محور مهم پرداخته‌ام.
هرچند این نوشته با تعجیل تنظیم شد، و به همین دلیل مستندات و مدارک فراوان همراه ندارد، اما خواننده با قدری تعمق در نکات مطروحه، با من همعقیده خواهدبود که در تک‌تک این موضوعات هشتگانه، یک طیف خاص از فعالان سیاسی نگرشی بسیار سخت‌گیرانه و محدودکننده دارند.
اگر درباب هریک از محورهای موردنظر، با بررسی کارشناسانه شاخصی کمّی برای سنجش و مقایسه دقیق‌تر نظر دو گروه ساخته‌شود، و به بیان دیگر در هریک از محورها به دو طرف نمره‌ای بین صفر تا صد تعلق گیرد، می‌توانیم موقعیت دو گروه را بر روی نموداری مشابه آن‌چه در زیر تقدیم می‌شود، مقایسه کنیم. این نمودار با تخصیص نمرات کمّی فرضی به دو گروه، تنظیم شده‌است. هرچند نمرات فرضی است، اما مختصری دقت در شرایط امروز کشور، صحّت نسبی این مقایسه را تأیید می‌کند:

موقعیت نامزدهای حامی دولت یازدهم و جناح سیاسی طرفدار آنان با رنگ بنفش و موقعیت طرف مقابل با رنگ قرمز نشان داده‌شده‌است. ممکن است حامیان نامزدهای مخالف دولت اعتراض کنند که به آنان نمره کم، و به طرف مقابل نمره بالا داده‌شده‌است. اشکالی ندارد. بهترین کار بررسی مجدد صورت مسأله و تعیین جایگاه واقعی دو گروه بر روی هریک از محورهای هشتگانه است؛ و البته بعید است بتوان به نتیجه‌ای بسیار متفاوت با این نمودار رسید.
نکته جالبی که این نمودار نشان می‌دهد، این است که گروه اول (حامیان نامزدهای منتقد دولت) محدوده‌ای بسیار ضیق را به‌عنوان مسیر و معبر مجاز پیش روی شهروندان می‌گذارند. آنان همانگونه که اخیراً آقای روحانی اشاره کرد، بیشترین کلمات ممنوع‌ال… از سویشان صادر شده‌است!
درمقابل، گروه دوم که همان حامیان نامزدهای مدافع دولت هستند، میدانی وسیع را برای یک زندگی شاد و همراه با کرامت به شهروندان عرضه می‌کنند.
ازاین‌رو، به نظر می‌رسد، حتی تعبیر پرمعنایی که آقای جهانگیری به‌کار برد (انتخاب بین راه و بیراهه) هم، برای نشان‌دادن تفاوت بین این‌دو دیدگاه کافی نیست، و بهتر است از تعابیر “راه” و “چاه” استفاده کنیم! بدین‌ترتیب، مردم ایران باید خود تصمیم بگیرند که کدام مسیر را برای آینده سرزمین خود انتخاب می‌کنند، راه یا چاه؟! امیدارم ملت رشید ایران با دقت و هشیاری انتخاب کنند.
اما سخن آخر؛ اگر ایرانیان در ۲۹ اردیبهشت “راه” را بر “چاه” ترجیح دادند، دنیا به آخر نخواهدرسید. گروه‌های سیاسی مخالف دولت می‌توانند با بازنگری در عملکرد گذشته و برنامه‌های آینده‌شان، مسیری را برای خدمتگزاری به مردم انتخاب کنند که تعداد بیشتری از شهروندان را به خود جلب و جذب کند، و بی‌تردید، اولین قدم در این مسیر، درک شرایط عصر حاضر و محدود ساختن استفاده از کلماتی چون ممنوعیت، محدودیت، غیرمجاز و …. خواهدبود.
—————————–
* – این یادداشت در روزنامه عصر اقتصاد شماره پنج‌شنبه ۴ – ۳ – ۹۶ به چاپ رسیده‌است.

دسته‌ها: یک‌کمی سیاسی