برادر حاتم طایی در نماز عید فطر تهران
آوردهاند حاتم طایی که سخاوت و بزرگی او در سراسر حجاز زبانزد خاص و عام بود، برادر بیهنری داشت که نه از جمال و کمال و نه از سخاوت و بزرگواری برادر بهرهای نداشت. اگر حاتم اراده میکرد که در انتخابات شرکت کند، با وجود تمام دسیسههای بدخواهانش به طرفهالعینی ۲۴ میلیون رأی میآورد! برادر بینوا در این میدان هم بازنده بود، اما در کنار بازنده بودن چنان درایتی هم نداشت که چون یک “بازنده خوب” کنار بنشیند و خود را برای مبارزه بعدی آماده کند. این بود که تمام هنرش را به کار برد تا راهی برای موفقیت بیابد. او عاقبت یکروز هنر بیبدیل خود را نمایان کرد و با ادرار کردن در چاه زمزم، نام خود را برای همیشه در تاریخ سرزمین حجاز ثبت نمود!
به قول شاعر:
طاعت از دست نیاید، گنهی باید کرد
در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد!!!
مدتهاست که هرگاه به اعمال و رفتار تندروان تندخوی مخالف دولت یازدهم میاندیشم، به یاد همین ماجرای هنرنمایی برادر بیهنر حاتم طایی میافتم. وقتی آقای روحانی در ماههای اول زمامداریش از اولین سفر خارحی خود بازگشت، با حمله “خودجوش” گروهی تندرو روبهرو شد که بهراستی قصد جانش را داشتند. چندروز پیش در مراسم راهپیمایی روز قدس نیز شاهد هجمه بیستنفره این دلاوران به ایشان بودیم. و اینک با شعرخوانی از تریبون مراسم نماز عیدفطر، این ماجرا به نقطه عطف خویش رسید.
بهراستی با خواندن این شعر، جز درهم شکستن اعتبار و قداست این تریبون، چه دستآوردی نصیب مداح و حامیان متنفذ و رویینتن او شد؟ آیا مردم “ارشاد” شدند و دیگر دست از حمایت رئیسجمهور محبوبشان برخواهند داشت؟ آیا مردم از حامیان برجام رویگردان شده، و برای برقراری مجدد تحریمها و رونق دوباره حجره کاسبان تحریم دعا خواهندکرد؟!
آن مداح بیهنر با این شعری که خواند، نامش را و البته نام حامیان متنفذش را در تاریخ معاصر ایران ماندگار کرد! همانگونه که برادر حاتم طایی چنین کردهاست! و البته هیچکدام از این دو طرفی از عمل زشت خود نبسته و نخواهندبست. آنان فقط عرض خود میبرند، و مختصری هم زحمت ما میدارند.
دستهها: یککمی سیاسی