چند روز پیش کلیپی از یکی از جلسات شورای شهر تهران را دیدم که مرا به‌شدت نگران کرد. در این کلیپ هفت و نیم دقیقه‌ای آقای محسن سرخو عضو محترم شورای شهر گزارشی درباره یک پروژه بزرگ چندصد میلیاردی به نام مگامال (مجتمع تجاری در اکباتان) ارائه می‌کند.(۱)
به استناد گزارش ایشان، در این پروژه بزرگ نقل و انتقالات مالی عجیب و قابل‌تأملی اتفاق افتاده‌است. به‌عنوان مثال، یک شرکت مالزیایی بدون این‌که حتی یک دلار ارز وارد کشور کرده‌باشد، میلیاردها تومان سود برده و از کشور خارج می‌کند، یا فردی که به قول ایشان تا دیروز لَنگ پانصدهزار تومان بوده، اکنون سهامدار میلیاردر این پروژه شده، یا این‌که شرکتی موفق به خرید اموال از شهرداری شده، و چندروز بعد با هفتاد میلیارد تومان سود آن را واگذار کرده، و …
ماحصل گزارش ایشان این است که سرتاپای این پروژه عظیم مشکوک است، و باید بررسی دقیقی در مورد این مبادلات مالی عجیب انجام شود، تا حقی از شهروندان تهرانی ضایع نشود. او در پایان از شهردار می‌خواهد گزارشی درباب این اتفاق عجیب بدهد.
این که گزارش ایشان تا چه حد مستند است، و میزان تخلف صورت‌گرفته در این پروژه چه عددی است، بحثی است که فعلاً به آن نمی‌پردازم. باید منتظر بمانیم تا معلوم شود آیا شهردار تهران حاضر به ادای پاسخ مستدل و مستند به نماینده شهروندان تهران می‌شود، یا نه، و اگر پاسخی نداد، آیا مورد بازخواست قرار می‌گیرد یا نه.
اما آنچه در این پرونده برایم نگران‌کننده و عجیب جلوه کرد، بی‌اعتنایی چندنفر از اعضای شورای شهر به این گزارش بود. در آن جلسه، دو نفر از پهلوانانی که حضورشان در شورای شهر فقط نتیجه ظلم نظام‌یافته به شهروندان و حق انتخاب آنان است، در ردیف پشت سر آقای سرخو جلوس کرده‌اند. این دو پهلوان پنج دقیقه اول را تماماً گرفتار رتق و فتق امور خودشان هستند و درگوشی صحبت می‌کنند. دو دقیقه آخر هم که از درگوشی حرف‌زدن حوصله‌شان سررفته‌است، ساکت می‌شوند، اما از نگاهشان پیداست که کوچکترین توجهی به گزارش آقای سرخو ندارند. در ردیف جلو آقای سرخو هم اعضای محترم در حال بگو و بخند هستند، و ظاهراً موضوع موردبحث درحدی خنده‌دار است، که یک عضو محترم از ته‌دل خنده‌اش می‌گیرد.
به بیان دیگر در طول هفت و نیم دقیقه که گزارش مهمی ارائه می‌شود و سخن از احتمال مبادلات مالی چندصد میلیاردی و ضرر عظیم به شهروندان است، این اعضای محترم حتی یک کلمه از گزارش را هم متوجه نمی‌شوند، و برایشان فرقی نمی‌کند که سخنران در باب ضرر چندصد میلیاردی به شهروندان سخن می‌گوید یا به شرح و تفسیر ماجرای امیرارسلان نامدار و فرخ‌لقای زیبارو پرداخته‌است.
با تماشای این کلیپ بیشتر از این که نگران این مبادلات مشکوک مالی و احتمال حیف و میل چندصد میلیاردی یاشم، به حال این شهر و شهروندان مظلومش افسوس خوردم، که با هزاران امید و آرزو پای صندوق‌های رأی‌گیری شتافته، و با امید به فردای بهتر در انتخابات شورای شهر شرکت کرده‌اند، اما جفای نظام‌یافته به حق انتخاب مردم، موجب شده نتیجه این همه شور و نشاط و اراده، حضور دلاورانی در شورای شهر باشد که گویی توجهی به منافع موکلانشان ندارند، و رسالتی دیگر را دنبال می‌کنند.
شاید آن شاعر عیرتمندی که با شعر مشهور خود وضع دولت و مجلس سال‌های اول بعد از مشروطیت را به تصویر کشیده، و برای همیشه ثبت کرده‌است، نیز چنین صحنه‌ای را از مجلس آن ایام دیده‌بود، آن‌جا که با حزن و اندوه می‌سراید:
خوابند وکیلان و خرابند وزیران
بردند به سرقت همه سیم و زر ایران
شورای شهر را دریابیم. شهروندان را تشویق کنیم با درک شرایط، هشیارانه از حق قانونی خود برای انتخاب “بهترین‌ها” استفاده کنند، و کسانی را به شورای شهر بفرستند که دلسوز و امانتدار باشند، و با مشاهده دست‌اندازی به اموال شهر، خود را به خواب نزنند.
——————————————————————
۱ – این کلیپ در کانال تلگرامی آقای محسن سرخو به آدرس زیر در دسترس است:
https://t.me/SORKHOU/330

دسته‌ها: رانت‌خواری و فساد, مدیریت و شایسته‌سالاری, یک‌کمی سیاسی