۲ – سخن آغازین
به نام خداوند جان آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین
به تصور من ، جامعه امروز ما نیاز جدی به گفتگو دارد، گفتگو برای گسترش درک متقابل، برای برخورداری از خرد جمعی و بهره‌گیری از تمام توان فکری جامعه، برای انتقال تجربه از نسلی به نسل دیگر، و برای همکاری با هدف ساختن فردای بهتر برای ایران و ایرانیان.
گاه اوج‌گیری مجادلات سیاسی بین جریان‌های فکری و فعالان عرصه سیاست باعث می‌شود موضوع مهمی که ارزش بحث و بررسی و گفتگو برای یافتن پاسخ مناسب را داشت، فراموش شده و به کناری گذاشته‌شود. به عبارت دیگر به حدی اذهان متوجه آن مجادلات می‌شود که موضوعات دیگر قربانی می‌شوند.
منظور من، بی‌حاصل و پرهزینه بودن مجادلات سیاسی نیست. راستش همه ما ایرانی‌ها توجه ویژه‌ای به عرصه سیاست داریم و نگرش سیاسی و تبادل‌نظر درباب آن، جایگاه مهمی در زندگی روزمره ما دارد. من هم از این قاعده برکنار نیستم و نگرش سیاسی و باورهای ویژه خودم را دارم.
بااین‌حال سعی خواهم‌کرد در مطالبی که می‌نویسم، تا حد امکان نگرش‌های سیاسی را به یک سو نهاده و توجه خود را فقط در عرصه مسائل اقتصادی و اجتماعی متمرکز کنم. می‌خواهم زمینه و بهانه‌ای برای بحث و بررسی و تضارب آرا در عرصه مسائل و موضوعاتی که به نظر من مغفول مانده و کمتر موردتوجه قرار گرفته‌اند، فراهم سازم.
مطالبی که خواهم‌نوشت، بیشتر در قالب یک سری یادداشت‌های پراکنده خواهندبود، تا مقالات جامع کارشناسانه. درواقع نه مدعی آنچنان بضاعت علمی هستم که نوشته‌هایم متونی جامع و کامل باشند و نه حتی فرصت نگارش چنین متونی را دارم. بااین‌حال در همین یادداشت‌های کوتاه سعی خواهم‌کرد نکاتی را که ارزش توجه بیشتر دارند، بیان کنم.
سعی خواهم کرد تا حد امکان یادداشت‌هایم به‌ویژه یادداشت‌های اقتصادی را بدون استفاده از زبان و اصطلاحات تخصصی اقتصادی و با زبان ساده بنویسم، تا برای افرادی که آشنایی با مفاهیم علم اقتصاد ندارند، نیز قابل‌استفاده باشد.
تا آنجا که ممکن باشد، سعی خواهم‌کرد یاداشت‌هایم کوتاه باشد، تا مخاطب‌های بیشتری حوصله خواندن آن‌ها را پیدا کنند! به‌خوبی بر این نکته آگاهم که این روزها خیلی‌ها حال و حوصله خواندن متون طولانی را ندارند.
امیدوارم نوشته‌هایم موردتوجه اهل‌نظر قرار بگیرد و با تذکرات، نظرات و پیشنهادات خود مرا راهنمایی کنند.