سه سال از روز راه‌اندازی سایت و شروع نشر یادداشت‌هایم در فضای مجازی گذشت. از اواسط سال دوم، و تحت تأثیر تألمات روحی که برایم پیش آمد، برای مدتی نه‌چندان کوتاه میزان فعالیتم کاهش یافت. قصد داشتم در سال سوم، فعالیتم را منظم‌تر کنم. از آذرماه گذشته و به دنبال وعده‌ای که به مدیریت محترم روزنامه وزین جهان اقتصاد دادم، حجم کارم بیشتر شد.
این افزایش کمّی نوشته‌ها هرچند شور و نشاط مرا برای ادامه فعالیت بیشتر کرده، اما موجب شد تا حدی برنامه‌های خودم را فراموش کنم. از جمله قصد و تصمیم جدی که برای ادامه دادن بحث‌های نیمه‌تمام قبلی داشتم، هرچند فراموشم نشد، اما فرصتی برای انجام تعهداتم نیافتم.
از سوی دیگر حضور منظم‌تر در فضای رسانه‎ای خواه‌ناخواه فرد را درگیر مقولات سیاسی می‌کند، و در نتیجه به‌اصطلاح دوز سیاسی نوشته‌ها بیشتر می‌شود. از همان ابتدای راه‌اندازی سایت، قصد داشتم، تا حد امکان از پرداختن به مطالبی که رنگ و بوی سیاسی یا حداقل سیاسی صرف دارند، پرهیز کنم. اما این “حضور منظم” موجب شد، قدری در این باب تجدیدنظر کنم.
علاوه‌ براین، در نیمه دوم پاییز سال گذشته، مناظره‌ای دوستانه با یک دوست در فضای مجازی آغاز کردیم که منتهی به نوشتن حدود سی یادداشت در مورد وقایع سال‌های اول انقلاب اسلامی شد. دو مورد از این نوشته‌ها را با قدری ویرایش، در بهمن‌ماه گذشته در سایت نقل کردم: دو مطلب “آن شصت ساعت” و “زمستان ۵۷ و مولودی به نام همبستگی ملی”. شاید در فرصت‌های بعدی بخش‌های دیگری از آن نوشته‌ها را هم تقدیم کنم. درگیر شدن در این مناظره دوستانه موجب شد سرفصل دیگری به سرفصل‌های سایت با عنوان تاریخ معاصر اضافه کنم. البته با توجه به تعدد و تنوع مباحث اقتصادی، طبعاً فرصت کافی برای پرداختن به مباحث تاریخ معاصر نیست، با این حال اگر فرصت مناسبی پیش آمد، مطالبی تقدیم خواهم‌کرد.
بازهم بر این نکته تأکید می‌کنم که نیازمند راهنمایی و مشاوره دوستان هستم و حتماً از ارشاداتشان اگر دریغ نکنند و مرا در جریان بگذارند، استفاده می‌کنم.