یک سال گذشت. پارسال روزهای آخر اردیبهشت‌ماه مقدمات کار راه‌اندازی سایت را فراهم کرده‌بودم، و منتظر بودم تا از اول خردادماه کارم را شروع کنم. سال‌ها بود که می‌خواستم نوشتن را شروع کنم، و هربار به دلیلی منصرف می‌شدم. اما این‌بار موضوع فرق می‌کرد؛ دیگر دل به دریا زده‌بودم.
در ابتدای کار چند اصل ساده را برای خودم تعیین کرده‌بودم که رعایت کنم.
بنایم بر این بود که وارد مباحث سیاسی نشوم. این‌بدان معنی نبود و نیست که از دیدگاه سیاسی خاصی طرفداری نمی‌کنم. اما هدفم در این سایت، جانبداری از فلان گرایش سیاسی یا نقد طرف مقابلش نبود.
بنایم بر این بود که بیشترین نوشته‌هایم درباب موضوعات اقتصادی باشد، و اگر در سایر جنبه‌ها مطلبی نوشتم، در حداقل باشد.
بنایم براین بود بیشتر به جنبه‌هایی از موضوعات اقتصادی-اجتماعی که تاحدی مغفول مانده، و درعین حال می‌توانند بحث‌انگیز باشند، بپردازم، و به‌اصطلاح از بیان مطالب تکراری (و نه موضوعات و عناوین تکراری) خودداری کنم.
بنایم براین بود که ساده و به‌دور از تعابیر و اصطلاحات کارشناسی و تخصصی بنویسم، تا دوستان اقتصادنخوانده هم بتوانند به‌راحتی و بدون دردسر از مطالب استفاده کنند.
بنایم براین بود که کوتاه بنویسم و رعایت حوصله مخاطبان را بکنم.
اکنون با گذشت یک سال، می‌توان درباب وفاداری به این اصول نظر داد. البته قضاوت نهایی به عهده دوستان و خوانندکان مطالب است.
در مورد اصل اول، باید بگویم در یک سال گذشته موقعیت بسیاری پیش آمد که آدم را وسوسه می کرد بنویسد و به‌اصطلاح اعلام موضع کند. مقاومت در مقابل این وسوسه بسیار سخت بود. اما به‌هرحال مقاومت کردم. اصل دوم هم تا حد امکان رعایت شد. درباب اصل سوم هم باید بگویم، آن چه عرضه کردم، متناسب با توان و فرصتم بود، که هرچه باشد، محدود است؛ برگ سبزیست تحفه درویش.
اکنون که به عملکرد یکسال گذشته‌ام نگاه می‌کنم، به نظرم می‌آید که حداقل در دو محور باید تجدیدنظر کنم: اول این که با وجود اصرار بر کوتاه‌نویسی، احساس می‌کنم مطالب عرضه‌شده به اندازه کافی کوتاه نیستند. اگر بتوانم، کوتاه‌تر خواهم‌نوشت. دوم این که با وجود اصرار بر عمل به وعده‌ها، در بسیار موارد وعده کرده‌ام که به فلان موضوع خواهم‌پرداخت، اما به دلیل اشتغالات فکری و محدودیت وقت، انجام وعده را فراموش کرده‌ام. در بعضی یادداشت‌ها بیان مطالب تکمیلی را به فرصتی در آینده موکول کرده‌ام و این آینده هنوز نرسیده‌است! امسال سعی خواهم‌کرد انجام این وعده‌ها را اولویت بدهم تا تعداد وعده‌های محقق‌نشده به حداقل برسد.
اگر فرصتی مقدور بود، و عمری مقدر، در یادداشتی به بهانه دوسالگی بازهم به موضوع خواهم‌پرداخت.