اوج دانش یک منتقد قرارداد توتال *
یکی از اساتید اقتصاد دانشگاه امام صادق (ع) که در انتخابات مجلس دهم جزو لیست نامزدهای اصولگرایان برای تهران بود، اخیراً در حساب توئیتر خود به قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی با شرکت توتال پرداختهاست.
فرمایشات ایشان به قرار زیر است:
“شرکت توتال ۱۵سال پیش آمده بود که با ایران همکاری کند، اما کار را لنگ گذاشت و رفت. این کار به معنی خیانت است، و به این شرکت خائن نباید برای بار دوم اعتماد کنیم. هدف این شرکت از این همکاری کسب سود نیست، بلکه بهدنبال دسترسی به اطلاعات میادین ایران است و آنها را در اختیار طرف قطری خواهدگذاشت، تا بتواند بیشتر برداشت کند!”
البته گفتنی است این نکات را ایشان با استناد به بیانات دو تن از اساتید خویش مطرح میکند:
با تأملی کوتاه در این جملات نکات جالبی میتوان استخراج کرد، ازجمله:
۱ – شرکت توتال همان دفعه اولی که آمدهبود، میتوانست با ادامه همکاری خود با ایران، هم بابت کار شرایط بحرانی و بهاصطلاح لنگ نگذاشتن کار ما، از ما باج بخواهد، و هم به قول جناب دکتر با دسترسی به اطلاعات میادین ما، اطلاعات را در اختیار طرف قطری بگذارد، و از آنها هم امتیاز بگیرد. با این حساب چرا حاضر به ترک همکاری با ایران شد؟ و چرا جناب دکتر رفتن توتال را مصداق خیانت میداند؟!
۲ – بهراستی رفتن توتال در ۱۵ سال پیش به نفع ما بود یا به ضررما؟! مگر نه این است که با این رفتن، فرصت برای شرکتهای داخلی فراهم شد که آستین بالا بزنند و دست به کار شوند؟ مگر رفتن توتال موجب افزایش سهم داخلیها در این فعالیت و به تعبیری شکوفا شدن استعدادهای داخلی نشد؟
در همان ایام که دوستان همفکر حضرت دکتر سرمست از پیروزی تشدید تحریم بودند، و میگفتند با افزایش تحریم قیمت نفت به ۲۰۰ دلار می رسد (۱)، یا دنیا بابت تحریم ایران به امریکا میخندد (۲)،
خردمندان دلسوز این سرزمین میگفتند درست است که در سختیها تواناییهای داخلی شکوفا میشود، اما میدان بهرهبرداری از میادین مشترک درحالتخلیه، میدان آزمون و خطا و یادگیری و کسب تجربه نیست. فقط باید با سرعت برداشت کنیم، و راه آن همکاری با صاحبان فنآوری نوین است.
آنروزهای سخت که همفکران حضرت دکتر بهاصطلاح جیکجیک مستونشون بود، این خردمندان دلسوز را به “نفوذی بودن” و “غربزده بودن” و “واداده بودن” متهم میکردند. اما اینک با گذشت زمان ثابت شد که حق با این خردمندان بود. زیرا رفتن شرکتهایی مثل توتال باعث شد افزایش سهم برداشت ما از میادین مشترک به شدت کند شود و منافع طرف قطری تأمین گردد!
۳ – جناب دکتر حق دارد که از دست توتال عصبانی باشد، زیرا با رفتن این شرکت ما ضرر کردیم. اما دراصل باید از مسؤولان وقت یعنی دوستان همپیمان خودش گله کند که قطار سیاست خارجی کشور را در ریل تنش و بحران پیش راندند و قطعنامههای ظالمانه و ویرانگر را کاغذپاره تلقی کردند! بهانه شرکت توتال برای رفتن، تشدید تحریم نفتی برعلیه ایران بود.
۴ – مطابق نظریات درخشان جناب دکتر، طرف مقابل برای حفظ منافع خود حاضر است پول خرج کند. او توتال را مأمور کرده که با ایران قرارداد ببندد، و به فکر تولید بیشتر نباشد و حتی ضرر کند. به قول ایشان هدف توتال کسب سود نیست، بلکه کسب اطلاعات از طرف ایرانی است. و با فروش این اطلاعات به طرف قطری سود بیشتری کسب خواهدکرد!
درباره این ادعا که قطر با استفاده از اطلاعات میادین ایران میتواند تولیدش را افزایش دهد، قضاوتی نمیکنم. اما بهراستی وقتی طرف مقابل حاضر به پول خرج کردن است، چرا برای کاهش سرعت برداشت ایران “خرج” نکند؟ چرا برخی منتقدان دولت را تشویق به تشدید مخالفت و کارشکنی در مسیر برداشت سریع نکند؟ چرا به مصداق “کلمه الحق یراد بها الباطل” از روند جایگزینی شرکتهای داخلی به جای شرکتهای توانمند خارجی که میتوانستند بهاصطلاح موی دماغ طرف مقابل شوند، حمایت نکند؟! آیا مطابق نظر حضرت دکتر، دوستان خود ایشان بیشتر از شرکت توتال در مظان اتهام قرار نمیگیرند؟!
۵ – ایشان شرکت توتال را شریک مطمئنی نمیداند زیرا ۱۵ سال قبل بهاصطلاح پشتمان را خالی کرده، و کار را لنگ گذاشتهاست. و میگوید به شریکی که یکبار ما را تنها گذاشته، و به تعبیر ایشان به ما خیانت کرده، نباید دوباره اعتماد کنیم. آیا ایشان میتوانند لیستی از شرکتهایی که پشتمان را خالی نکردهاند، یا نخواهندکرد، ارائه کنند؟ طبعاً هر شرکتی در بازار تجارت جهانی بناست دنبال منافع خود باشد. وقتی مسؤولان ما با ندانمکاری بحران ایجاد میکنند، و بهانه به دست بدخواهان میدهند که توطئه کنند، طبیعی است که شرکای ما تحت فشار آنان مجبور به قطع همکاری میشوند.
اما سخن آخر:
با خواندن این نظرات مشعشع ایشان، بسیار خوشحال شدم که ایشان و همفکرانشان نتوانستند بر کرسی نمایندگی مردم تهران در خانه ملت تکیه زنند، و با این نظرات عجیب و غریب، دوباره کشور را به سمت بحران هدایت کنند!
————————————–
۱ – اشاره به ادعای آقای رستم قاسمی وزیر نفت دولت دهم که میگفت اگر نفت ایران را تحریم کنند، قیمت جهانی نفت ۲۰۰ دلار خواهدشد. اما به تعبیر شاعر در روز حکم او طوفان که سهل بود، حتی نسیمی هم نوزید!
مراجعه کنید به:
پیش بینی غلط نفتی آقای وزیر و کیهان
۲ – اشاره به سخنان عجیب آقای بهمنی رئیس بانک مرکزی دولت دهم.
مراجعه کنید به:
بهمنی: دنیا به آمریکا میخندد
* – این یادداشت در روزنامه عصر اقتصاد شماره سهشنبه ۲۰ – ۴ – ۹۶ به چاپ رسیدهاست.
دستهها: یککمی سیاسی