این دلنوشته کوتاه را بعدازظهر دیروز و بعد از بازگشت از مراسم تاریخی تشییع آیت‌الله هاشمی نوشتم. بحث درباره این تشییع تاریخی و پراحساس بسیار است، و من فقط خواستم با متنی کوتاه احساسم را نسبت به این مرد بزرگ بیان کنم:
——-
وَلِلَّهِ الْعِزَّهُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَایَعْلَمُونَ (سوره منافقین آیه ۸)
عزت از آن خدا و رسول او و بندگان مؤمن است، اما منافقان (کسانی که ظاهر و باطنشان یکی نیست) نمی‌دانند.
می‌شود با پول بیت‌المال ده‌ها و صدها رسانه و سایت راه انداخت، و هر روز او را فحش داد.
می‌شود ممنوع‌التصویرش کرد.
می‌شود در ساختمان وقفی روزنامه راه انداخت و هر روز تیتر اول را به توهین و تهمت به او اختصاص داد.
می‌شود دم انتخابات میلیون‌ها سی‌دی با انواع تهمت‌ها و دروغ‌های بدون مدرک درباره او منتشر کرد.
می‌شود ….
اما کلید قلب مردم (البته مردم عادی کوچه و بازار نه جمع محدودی که دلمان می‌خواهد جای همه مردم قالبش بزنیم) دست خداست. آن‌ها می‌آیند و پیکر یار همراهشان را با عزت بدرقه می‌کنند. آن‌ها می‌آیند تا اقتدارگرایان بدانند عزت دست رسانه‌های خودی نیست. حتی اگر صاحبان همه رسانه‌ها اسمشان “عزت” باشد! عزت یعنی کلید قلب مردم، و آن کلید فقط دست خداست.
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا (سوره طه آیه ۹۶)
بدرود آیت‌الله!
بدرود سرداری که می‌خواست سرباز ملتش باشد
بدرود استادی که به قول خودش پای درس مردمش نشست و از آنان یاد گرفت
بدرود همراه بی‌ادعای مردم
———
* – دوستان روزنامه وزین عصر اقتصاد هم زحمت کشیدند و این دلنوشته را به عنوان زیرنویس عکسی از این مراسم چاپ کردند. مراجعه کنید به:
با عزّت بدرقه اش کردیم

دسته‌ها: یک‌کمی سیاسی